sábado, 18 de abril de 2009

Caducado

Te contaría que hay una victoria del destino
Pero así descubriría el resto de tus días
Y tú siempre me hiciste jugar a tientas
Con la luz apagada y sin colchón
Caída al vació. Yo.

Siempre llego tarde a la revisión de mi vida
Me vivo desde tan cerca que pierdo visión
Pero cuando se cierra una puerta, se abre una ventana,
Y las razones que no pesan pierden su razón
Prescindiste de hacer lo imprescindible:
Tener un detalle con mi corazón

Mandarme flores cada semana
Escribirme cartas sin autor
Poner esa música que tanto me encanta
Buscarme a tientas por la habitación

Contarme aquello que nunca contaste
Darme una vez al mes la razón
Sonreir retando a mi mala cara
Decirme guapa sin que te lo pida yo

Comprame un viaje a tierras lejanas
Dejar que luego te invite yo
Leer mis palabras cada mañana
Llamarme sin razón

Abrazar mi cuerpo con ganas sobradas
Besarme lento aunque con pasión
Volver a ser el niño con cara lavada
No reprocharme que también lo sea yo

Hacer una peli, poema o canción
Hacer lo que quieras pero de corazón
Creer en ti mismo para así hacerlo yo
Hacer todo esto por una sola razón.

Caída al vacío. Tú.
Adiós.

1 comentario:

Anónimo dijo...

Bé, per fi he entrat...et seré franca breu i directe...tens un do, no l'abandonis...luital i converteix-lo com diriem els economistes amb la teva avantatge competitiva!!!!